— یادداشت سردبیر

حدود بیست روز پیش یک گزاره را بر روی بورژوا منتشر کردیم و از طریق فیسبوک مردم را دعوت کردیم تا موافقت یا مخالفت خود را با آن اعلام کنند.

آن گزاره این بود:

«به رغم اختلاف بالقوه بین فقیر و غنی، در اقتصاد بازار آزاد عموم مردم زندگی بهتری دارند.»

به نظر می‌آید که جواب‌ها به یک نقطه‌ی تعادل همگرا شده‌اند و اینک می‌توان نتایج را اعلام کرد، گرچه هنوز فرم نظرسنجی برای دریافت پاسخ‌ها باز است.

۱۱۴۸ نفر در نظرسنجی بورژوا شرکت کرده‌اند.

۶۰ درصد از شرکت‌کنندگان با گزاره‌ی فوق موافق و ۴۰ درصد مخالف بوده‌اند.

۲۴ درصد از شرکت‌کنندگان ساکن ایران و ۷۶ درصد ساکن خارج از ایران بوده‌اند.

نسبت موافقان در میان افراد ساکن ایران ۶۷ درصد و در میان ساکنان خارج از ایران ۵۸ درصد بوده است.

بخشی از توضیح اختلاف میان درصد موافقان ساکن ایران و خارج از ایران احتمالاً این است که نسبت همراهان همدل‌تر بورژوا که در نظرسنجی شرکت‌ کرده‌اند در داخل ایران بیشتر از خارج از ایران است.

حدس نگارنده این است که اگر یک نظرسنجی علمی در سطح ایران انجام بشود درصد موافقان بین ۵۵ تا ۶۰ درصد باشد.

به هر روی، این نظرسنجی غیرعلمی اینترنتی بهانه‌ای است برای گزارش نتایج یک نظرسنجی علمی که با همین پرسش توسط مؤسسه‌ی نظرسنجی پیو چند وقت پیش در سطح ۴۴ کشور جهان انجام گرفته است.

نتایج را می‌توانید به تفکیک اقتصادهای پیشرفته، اقتصادهای نوظهور، و اقتصادهای در حال توسعه در جداول زیر ملاحظه کنید.

موافقت با گزاره‌ی فوق در ویتنام که جزء اقتصادی نوظهور دسته‌بندی شده بالاترین میزان خود را در میان آن ۴۴ کشور دارد: ۹۰ درصد. بعد اقتصاد در حال توسعه‌ی بنگلادش در رتبه‌ی دوم قرار می‌گیرد که موافقان ۸۰ درصد را تشکیل دهند. در جایگاه سوم کره‌ی جنوبی قرار می‌گیرد که موافقت با گزاره‌ی فوق در آن بالاترین میزان خود را در میان اقتصادهای پیشرفته‌ی مورد پرسش‌قرارگرفته دارد: ۷۶ درصد.

کمترین موافقت با گزاره‌ی فوق در آرژانتین است  با ۳۳ درصد و مکزیک با ۴۴ درصد؛ هر دوی این کشورها جزء اقتصادهای نوظهور طبقه‌بندی شده‌اند.

میزان موافقت در اسپانیا با ۴۵ درصد و یونان با ۴۷ درصد کمترین ارقام در میان اقتصادهای پیشرفته است و احتمالاً بین این ارقام و تحولات سیاسی اخیر در این کشورها همبستگی‌هایی وجود دارد.

در ژاپن نیز که رکود اقتصادی‌اش قریب به دو دهه به درازا کشیده موافقان ۴۷ درصد اند (داستان اقتصاد ژاپن).

ارقام ۹۰ درصد ویتنام و ۸۰ درصد بنگلادش خیلی ارقام جالبی هستند. به واسطه‌ی اعتبار حرفه‌ای که مؤسسه‌ی نظرسنجی دارد و از آنجا که روش‌شناسی نظرسنجی‌ها یکسان بوده، بسیار بعید است که ارقام گزارش شده برای ویتنام و بنگلادش اشتباه باشند. حال، چه چیز مشترک است بین ویتنام و بنگلادش؟ در توزیع جهانی درآمد هر دو کشور بنگلادش و ویتنام جزء فقیرترین کشورها قرار دارند؛ مردم‌شان اینک عمدتاً کارگران مزدبگیری هستند در کارگاه‌هایی که کفش و پوشاک و نظایر اینها را به قصد صادرات به بازارهای خارجی تولید می‌کنند، و ما هم در ایران مشتری‌شان هستیم؛ در هر دو کشور مردمان‌شان زندگی را ذیل اقتصاد سیاست‌زده‌ی دستوری تجربه‌ کرده‌اند و خاطره‌ی آن تجربه هنوز به روشنی در یادشان مانده است.

ارقام ۷۶ درصد در چین و ۷۴ درصد در ترکیه و ۷۳ درصد در آلمان و ۷۳ درصد در مالزی و ۷۲ درصد در هندوستان و ۷۱ درصد در نیکاراگوئه نیز در جدول خودنمایی می‌کنند.