—مترجم: آرش جوادی‌نژاد
هرکس که نگران تمام شدن این یا آن منبع طبیعی است باید (علاوه بر پست دیوید) اثر بزرگ جولین سایمون، منبع واپسین ۲، را بخواند. واقعیت این است که، گرچه میزان ماده در جهان ثابت است، مقادیر منابع در تمام گیتی (و حتی فقط روی کره زمین)—که ناشی از فعالیت خلاقه بشری همراه با نهادهای مشوق نوآوری است—ثابت نیست.
اتم‌ها تحت نیروهای طبیعت ساخته و تبدیل به ماده می‌شوند. در مقابل، ماده تنها با خلاقیت بشری است که تبدیل به منابع می‌شود، به خصوص وقتی که این نیروی خلاقیت، از قید و بند رها شده و توسط بازار هدایت شود. بنابراین انسان‌های—و بازارهای—بیشتر، به طرز کاملا واقع بینانه (و تا اینجا تاریخی) به معنای افزایش، و نه کاهش درعرضه منابع است.
گیتی واقعا بزرگ است. شامل چیزی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد کهکشان می‌شود. اندازه جهان به طرز غیرقابل تصوری—واقعا غیرقابل تصوری—برای مغز شامپانزه‌ای ما که تنها برای فهم و مواجهه با زمان و فضا، و مقادیری که ما به طور معمول در زندگی روزمره خود در این سیاره کوچک با آن سر و کار داریم تکامل یافته، بزرگ است. اما ما می‌دانیم که مقدار زیادی ماده—مواد خام—در جهانِ بیرون از سیاره کوچکِ خاکی ما وجود دارد. پس اساسا ماده نه تنها در اعماق اقیانوس‌های زمین و یا در کره ماه قابلیت تبدیل به منابع را دارد؛ بلکه حتی مواد موجود در عطارد و زهره و مریخ نیز به صورت بالقوه قابل تبدیل به منابع هستند. به همین منوال، ماده موجود در هر یک از منظومه‌های شمسی بی شمار در کهکشان ما. همچنین مواد موجود در میلیاردها کهکشان دیگر.
من نمی‌خواهم بگویم بشر امروز در آستانه تبدیل مواد کره مریخ (و یا هر سیاره دیگری) به منابعی برای ارضاء خواسته‌های خود است (گرچه احمقانه است که پیش بینی کنیم بشر هیچ گاه درنخواهد یافت چه طور به نحوی اقتصادی به موادی که اکنون بر روی زمین نیستند دست یابد). حرف من این است که قید و بند زدن بر خلاقیت بشری است که باعث ایجاد حد و مرز برای منابع می‌شود، نه میزان محدود ماده‌ی فیزیکی موجود روی کره زمین و یا در کل گیتی. به محض آنکه بشر به اندازه معقولی آزاد باشد، و تا وقتی که بورژوازی شان و مرتبه خود را حفظ کند، به احتمال زیاد عرضه منابع—حتی آنهایی که به اشتباه “منابع طبیعی” نام گرفته‌اند—کاهش نیافته و به رشد خود ادامه خواهد داد. با وجود آزادی و با تداوم منزلت بورژوازی، ما هیچ گاه، به لحاظ عملی، افزایش مشقت اقتصادی ناشی از کاهش در برخی از منابع را تجربه نخواهیم کرد.
مطالعه بیشتر: