—مترجم: محمد ماشین‌چیان
۶ آوریل ۲۰۱۵
آقای آکسلی گرامی
از ایمیل شما سپاسگزار ام. من چون شما دلواپس این نیستم که به علتِ «ثابت بودن طبیعیِ زمین» رشد جمعیت متضمن «خطری سهمگین» [برای بشریت] است.
گرچه کاملاً موافق ام که تلاش برای خلق زمین با خشکاندن دریا چندان در افزایش کل موجودی زمین مؤثر نیست، با این وجود، مخالف ام که عرضه‌ی زمین ثابت است. زمین منبعی با موجودی ثابت نیست، لااقل از نظر اقتصادی ثابت نیست.
آشکارا، برج‌ها و ساختمان‌های چند‌طبقه گنجایش اقتصادی زمین را افزایش می‌دهند. در همان قطعه زمین دو ایکری (هشت هزار متر مربع) که ساختمان امپایر استیت بنا شده، بالغ بر ۳۴۰۰ نفر آدم هم‌زمان مشغول کار هستند*—یعنی تقریباً ۱۰۰ برابر آن جمعیتی که در نبود آن ساختمان می‌توانست در آن قطعه زمین در منهتن کار کند.
گنجایش اقتصادی زمین به طرق دیگری نیز که شاید کمتر آشکار باشد، افزایش می‌‌آید. همان قطعه زمین یک ایکری (چهار هزار مترمربع) که در سال ۱۹۵۰، ۲۵ بوشل گندم در سال تولید می‌کرد [هر بوشل گندم معادل ۲۷ کیلوگرم گندم است]، امروز، از نظر اقتصادی، تبدیل به دو ایکر زمین شده، چون امروز در هر ایکر ۵۰ بوشل گندم محصول تولید می‌شود. بنابراین، تراکتور، ماشین‌آلات کشاورزی و سایر پیشرفت‌ها عرضه‌ی زمین را افزایش می‌دهد. همین‌طور هرگونه پیشرفتی که در تولید کودهای کشاورزی، آفت‌کش‌ها، بذرهای اصلاح‌ژنتیک‌شده و احشام اصلاح‌ژنتیک‌شده حاصل می‌شود، همگی عرضه‌ی زمین را از نظر اقتصادی افزایش می‌دهند.
تازه، یک نوآوری دیگر هم هست که به شکل مؤثری عرضه‌ی زمین را افزایش می‌دهد: یخچال و سردخانه. این نوآوری با فراهم کردن امکان نگهداری غذا برای مدت زمان طولانی‌تر هر گونه عایدی فیزیکی به‌دست آمده از زمین را به یک عایدی اقتصادی بزر‌گ‌تر بدل می‌کند، که از نظر اقتصادی معادل این است که میزان فیزیکی زمین افزایش یافته باشد. همین‌طور است هر گونه پیشرفتی در حمل‌ونقل که موجب شود غذا زودتر (و در نتیجه تازه‌تر) به مصرف‌کننده برسد، و دستخوش ضایعات هر چه کمتری شود.
باز یک نمونه‌ی دیگر از پیشرفت‌هایی که عرضه‌ی اقتصادی زمین را افزایش می‌دهند، کامپیوترهای امروزی هستند. کامپیوترها باعث می‌شوند که تقاضا برای کاغذ به سطحی کمتر از آنچه در غیاب کامپیوتر وجود می‌داشت، کاهش یابد، و این‌گونه عرضه‌ی اقتصادی زمین از تقاضای برای زمین به جهت کاشت درختانی که به کار تولید کاغذ بیاید، فزونی بگیرد. کامپیوترها همچنین با فراهم کردن امکان ملاقات دورادور از طریق وسایل ارتباطی مدرن میزان سطح لازم از زمین جهت اختصاص به ساخت جاده را در قیاس با آن میزانی که در غیاب این وسایل ارتباطی لازم می‌بود، به طور مؤثری کاهش می‌دهد [برای یک سطح یکسان از ارتباطات اعم از رودررو و دورادور]. (و قطعاً، عرضه‌ی اقتصادی زمین با افزایش سفر هوایی ارزان نیز افزایش می‌یابد.]
عرضه‌ی اقتصادی زمین، مانند عرضه‌ی هر منبع دیگری که شما نام ببرید، یک پدیده‌ی فیزیکی نیست. مادامی که مردم به نوآوری کردن آزاد باشند و شوق نوآوری کردن داشته باشند—و مادامی که قیمت نهاده‌های تولید و قیمت کالاها و خدمات تولیدی بتوانند آزادانه با عرضه و تقاضا تعدیل شوند—عرضه‌ی اقتصادی هر چیزی، حتی «ثابت»ترین و «تجدیدناپذیر»ترین منابع نیز افزایش خواهد یافت.
با صمیمانه‌ترین درودها،
دانلد بودرو
استاد اقتصاد و صاحب کرسی مارتا و نلسون گِتچل برای مطالعه‌ی کاپیتالیسمِ بازار آزاد در مرکز مرکی‌توس
دانشگاه جورج میسن
فرفکس، ویرجینیا
* http://history1900s.about.com/od/1930s/a/empirefacts.htm